ANA 034
CONNECTIONS
Witold Szalonek twierdził, że jego twórczość jest poszukiwaniem muzycznej duszy instrumentu. Można by tę definicję skrócić: jego muzyka jest poszukiwaniem. Swoich odkryć dokonywał na różnych terytoriach i różnymi posługując się narzędziami, ale pół wieku jego pracy kompozytorskiej to eksperymenty przy użyciu tradycyjnych składników, budowanie indywidualnego języka na klasycznym fundamencie, na studiowaniu Bacha i Chopina, na wsłuchiwaniu się w najbliższe otoczenie, w tym muzykę ludową.
Płyta CONNECTIONS zawiera wybrane kompozycje Szalonka. Najstarsze – Toccata polyphonica na orkiestrę smyczkową z 1954 roku, a więc napisana jeszcze na studiach – i Wyznania. Tryptyk do słów Kazimiery Iłłakowiczówny na głos recytujący, chór mieszany i orkiestrę kameralną, utwór z 1959 roku, który umożliwił katowickiemu artyście zaistnienie w międzynarodowym obiegu – sąsiadują tu z najpóźniejszymi, na przykład L’Hautbois mon amour (1999), który jest Szalonka wyznaniem miłości do oboju, a dla solisty (tu: Maksymilian Lipień, pierwszy oboista NOSPR) nie lada wyzwaniem. Pozostali wykonawcy to: Tomasz Konieczny (bas-baryton), Ania Karpowicz (flet), Urszula Kryger (alt), Joanna Freszel (głos), Zespół Śpiewaków Miasta Katowice Camerata Silesia oraz AUKSO Orkiestra Kameralna Miasta Tychy.
CD1
[1] Toccata polyphonica per archi (1953)
[2] Pieśń jesienna. Nokturn na baryton, orkiestrę smyczkową i harfę (1953, rev. 1979)
słowa: Leopold Staff
[3]–[7] Suita kurpiowska na alt solo i dziewięć instrumentów (1955)
[3] I. Już się rozzidniwa
[4] II. W zielunym gaiku
[5] III. W kalinowym lasku
[6] IV. Wysła dziwcyna
[ 7 ] V. Cyrwunem siała
słowa tradycyjne
[8]–[10] Wyznania – tryptyk na głos recytujący, chór mieszany i orkiestrę kameralną (1959)
słowa | words: Kazimiera Iłłakowiczówna
CD2
[1]–[2] Concertino per flauto ed orchestra da camera (1962)
[3] Connections na zespół kameralny (1972)
[4]–[5] L’hautbois mon amour na obój solo, smyczki, dwie harfy i perkusję (1999)